ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Ι — Η σοσιαλιστική επανάσταση σε κάθε χώρα αποτελεί μέρος αναπόσπαστο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Ο σοσιαλισμός είναι κοινή υπόθεση των εργαζομένων όλου του κόσμου και το οικόπεδο για την οικοδόμηση του είναι όλη η έκταση της γήινης σφαίρας. Η παγκόσμια σοσιαλιστική κοινωνία, αυτός είναι ο τελικός σκοπός του κινήματος μας.

II — Ο άμεσος στρατηγικός σκοπός είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος στη χώρα και η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από τις εργαζόμενες μάζες με τη μορφή των εργατικών συμβουλίων. Διαχείριση της παραγωγής από τους άμεσους παραγωγούς. Διεύθυνση της κοινωνίας από τα εργατικά συμβούλια. Αυτά είναι τα δύο βασικά άμεσα στρατηγικά μας συνθήματα.

III — Η ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος δεν είναι δυνατή δίχως την εξέγερση των μαζών. Η θεωρία της βαθμιαίας και ειρηνικής μετατροπής της καπιταλιστικής κοινωνίας σε σοσιαλιστική είναι κατά ένα μέρος μικροαστική ουτοπία και κατά το μεγαλύτερο μέρος εσκεμμένη απάτη. Όμοια όμως δεν είναι δυνατή η ανατροπή του καπιταλισμού από ένα πραξικόπημα μιας «αποφασιστικής μειοψηφίας». Και στην εντελώς απίθανη ακόμα περίπτωση, επικράτησης ενός πραξικοπήματος, το καθεστώς που αυτό θα εγκαταστήσει και που δεν θα είναι ο καρπός της αυτόνομης δράσης και της πολιτικής πείρας των μαζών και που η εξουσία δεν θα ασκείται και δεν θα ελέγχεται απ' αυτές αναπόφευκτα θα εκφυλιστεί σε μια νέα τυραννία και σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και προνομίων.

Η βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού, πρέπει να είναι έργο των μαζών και κανενός αλλού που ενεργεί δήθεν για λογαριασμό τους. Πηγή και φορέας του σοσιαλισμού είναι μόνον οι ίδιες οι εργαζόμενες μάζες.

IV — Η πρώτη πράξη της νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης είναι η πλήρης συντριβή της κρατικής μηχανής. Όλες οι εξουσίες, εκτελεστικές, νομοθετικές, δικαστικές, περνάνε άμεσα στα χέρια των μαζών. Οι μάζες ασκούν την εξουσία τους μέσω συμβουλίων, που εκλέγονται απ' αυτές στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα λιμάνια, στις συνοικίες, στα πλοία, στα πανεπιστήμια, στα λύκεια, στα ιδρύματα, στα χωριά, που βρίσκονται κάτω από την άμεση εξάρτηση τους, που είναι υπεύθυνα απέναντι τους, που λογοδοτούν σ' αυτές και που οποτεδήποτε ανακαλούνται. Στρατός, αστυνομία, χωροφυλακή, όπως και κάθε άλλο ιδιαίτερο ένοπλο σώμα, διαλύονται. Δεν υπάρχει άλλη ένοπλη δύναμη έξω από τις ίδιες τις ένοπλες μάζες. Το ίσο για όλους ημερομίσθιο καθιερώνεται από την πρώτη μέρα. Για ότι θα γίνει και γιά ότι δεν θα γίνει, για ότι θα καταστραφεί και για ότι θα παραμείνει, εκείνος που αποφασίζει είναι μόνον οι ίδιες οι μάζες. Η ενεργός συνειδητή συμμετοχή των λαϊκών μαζών, στις κοινές υποθέσεις της κοινωνίας, αυτή είναι η βάση και η ουσία του νέου καθεστώτος. Η πραγματική κυριαρχία των λαϊκών μαζών δεν μπορεί να εξασφαλιστεί και δεν μπορεί να εννοηθεί δίχως την απεριόριστη δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου, του τύπου, της οργάνωσης, των συγκεντρώσεων. Τα μέσα (αίθουσες, τυπογραφεία, χαρτί, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί κλπ.) είναι στην απόλυτη διάθεση των εργαζομένων ατόμων ή ομάδων.

Ο σοσιαλισμός δεν είναι ένα αποδοτικώτερο παραγωγικό σύστημα, αλλά το καθεστώς όπου «η μεγάλη εργαζόμενη μάζα, παύει να είναι μια μάζα διευθυνόμενη και αρχίζει αντίθετα να ζει με όλο της το είναι ολόκληρο την ενεργό οικονομική και πολιτική ζωή, που την διευθύνει με τον αυτοκαθορισμό της, όλο και πιό συνειδητό και πιό ελεύθερο.» (Ρόζα Λούξεμπουργκ). Δεν είναι η κρατική μορφή ιδιοκτησίας και το σχέδιο που δίνουν σοσιαλιστικό χαρακτήρα στην παραγωγή, αλλά η ουσιαστική διαχείριση της παραγωγής από τους ίδιους τους παραγωγούς.

Φυσική και ανεμπόδιστη εκτύλιξη της δημιουργικής δραστηριότητας των εργαζομένων μαζών, αυτό είναι το κυρίαρχο έμβλημα που αναγράφει στο θυρεό της η Σοσιαλιστική κοινωνία.

V — Η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από τις εργαζόμενες μάζες σε μια οποιαδήποτε χώρα, ανεπτυγμένη ή υποανάπτυκτη, δεν σημαίνει και δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε περισσότερο από την κατάληψη ενός οχυρού στην γενικώτερη πάλη της παγκόσμιας εργατικής τάξης για την παγκόσμια σοσιαλιστική κοινωνία. Δεν είναι απλώς λόγοι αλληλεγγύης προς τους καταπιεζόμενους του υπόλοιπου κόσμου που κάνουν τη σοσιαλιστική εξουσία σε μια χώρα, ένα οχυρό και ένα όπλο στην πάλη για την παγκόσμια επανάσταση, αλλά είναι γιατί δεν γίνεται ο σοσιαλισμός σε μια μόνη χώρα. Εάν η νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση επεκταθεί σε περισσότερες χώρες, τα σύνορα αυτών των χωρών, αυτομάτως καταργούνται. Δεν υπάρχουν για τις εργαζόμενες μάζες ιδιαίτερα εθνικά συμφέροντα. Δεν υπάρχουν και δεν μπορεί να υπάρχουν απ' αυτή την ταξική τους φύση εθνικά εργατικά ή σοσιαλιστικά κράτη. Δεν υπάρχει δίχως την εξουσία των μαζών «ιδιαίτερη μορφή σοσιαλιστικής ιδιοκτησίας», «σοσιαλιστικό κοινωνικό σύστημα», «ιστορικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης» κλπ. Δεν υπάρχει τίποτε, εντελώς τίποτε που να δίνει σοσιαλιστικό χαρακτήρα στο καθεστώς έξω από την ουσιαστική εξουσία των χειραφετημένων μαζών. Και η εξουσία των μαζών και ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας του καθεστώτος συνεπώς διατηρείται, όσο οι μάζες διατηρούν το ενδιαφέρον τους, τον ενθουσιασμό τους, την μαχητικότητα τους, την πίστη τους στα ιδεώδη του σοσιαλισμού, την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, όσο αυτές βρίσκονται με το όπλο στο χέρι στο χαράκωμα, στην πάλη για την παγκόσμια επανάσταση.

Εάν οι δυσκολίες κλονίσουν την πίστη των μαζών στην επανάσταση και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, εάν αυτές αποθαρρυνθούν, εάν πέσει το ενδιαφέρον τους, εάν παραλύσει η μαχητικότητα τους και η επαγρύπνιση τους, εάν δηλαδή αυτές εγκαταλείψουν την μάχη και ουσιαστικά παραιτηθούν από την εξουσία, άλλοι θα καταλάβουν το κενό που δημιουργεί στη διεύθυνση της κοινωνίας η αποχώρηση των μαζών. Αυτοί οι άλλοι που θα αναλάβουν τώρα την διεύθυνση της κοινωνίας, θα είναι πολύ πιθανόν αυτοί οι ίδιοι οι «εκπρόσωποι» των μαζών. Οι τίτλοι και τα εμβλήματα μένουν όπως μένει και η κρατική μορφή ιδιοκτησίας και το σχέδιο. Είναι ακόμα πολύ πιθανόν αυτοί οι «εκπρόσωποι», αντικαθιστώντας τις μάζες στην διεύθυνση της κοινωνίας, να πιστεύουν (τουλάχιστο στην αρχή), ότι μ' αυτό σώζουν τα «σοσιαλιστικά» θεμέλια και εμποδίζουν την επαναφορά της ατομικής ιδιοκτησίας. Αλλά αυτά τα θεμέλια δίχως την εξουσία της μάζας δεν είναι παρά η βάση της εκμεταλλευτικής κοινωνίας στην πιο προχωρημένη της μορφή: στον γραφειοκρατικό καπιταλισμό. Η ίδια διαδικασία, ή μετάβαση δηλαδή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας από την κυριαρχία των τραστ και του χρηματιστικού κεφαλαίου στον γραφειοκρατικό καπιταλισμό συντελείται με μια διαφορά μόνον στους ρυθμούς και τα μέσα και σ' όλες τις δυτικού τύπου καπιταλιστικές χώρες.

VI — Η πάλη για την αποτροπή του πολέμου, είναι αυτή η ίδια η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Κάθε άλλη πάλη εναντίον του πολέμου ανεξάρτητη από την πάλη για τον σοσιαλισμό — συνέδρια και πορείες ειρήνης, δημοψηφίσματα, κινητοποιήσεις για μερικό ή γενικό αφοπλισμό, κατάργηση των ατομικών όπλων και των βάσεων, αποχώρηση από το ΝΑΤΟ ή το σύμφωνο Βαρσοβίας, κλπ. — δεν έχει και δεν μπορεί να έχει άλλο αποτέλεσμα από το να συγχύζει τις μάζες, να τους δημιουργεί αυταπάτες και να αποσπα την προσοχή τους από, και την πάλη τους ενάντια σε, εκείνα τα κατεστημένα και τάξεις που δημιουργούν τους πολέμους και που δεν μπορούν να ζήσουν δίχως πολέμους.

VII — Η επικείμενη επανάσταση στα σταλινικά κράτη έχει τα ίδια κίνητρα και τον ίδιο χαρακτήρα που έχει και σ' όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Ο κρατικός μηχανισμός θα συντριβεί και εκεί από την νικηφόρα επανάσταση και η εξουσία θα περάσει στα χέρια των λαϊκών μαζών με τη μορφή των εργατικών συμβουλίων. Ο στρατός, τα σώματα ασφαλείας, οι κομματικές, στρατιωτικές και αστυνομικές οργανώσεις θα διαλυθούν και δεν θα υπάρχει άλλη ένοπλη δύναμη έξω από τις μάζες.

Τα μέσα παραγωγής από κολλεκτιβίστική ιδιοκτησία της γραφειοκρατίας θα γίνουν κολλεκτιβιστική ιδιοκτησία της εργατικής τάξης. Η γραφειοκρατία θα απαλλοτριωθεί από την ατομική της ιδιοκτησία (σπίτια, αυτοκίνητα, κοσμήματα, χρήματα,κλπ.). Τα προνόμια, οι διακρίσεις, η ανισότητα θα καταργηθούν και το ίσο ημερομίσθιο θα καθιερωθεί αμέσως για όλους τους εργαζόμενους.

VIII — Ο ίδιος στρατηγικός σκοπός που ισχύει για τις προχωρημένες καπιταλιστικές χώρες, ο ίδιος ισχύει και για τις υποανάπτυκτες και καθυστερημένες. Δεν υπάρχει γι' αυτές τις χώρες κανένα ιστορικά αναγκαίο μεταβατικό και ενδιάμεσο για τον σοσιαλισμό στάδιο. Και οι επαναστάσεις σ' αυτές αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Είναι κι αυτές μέρος του ίδιου ιστορικού προτσές. Οι μάζες πουθενά και ποτέ δέν επαναστάτησαν για να αλλάξουν τους εκμεταλλευτές ή τα εμβλήματα και τις σημαίες, αλλά για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική τους απελευθέρωση. Ότι μέχρι σήμερα σ' αυτές τις χώρες έχουν επικρατήσει στρατιωτικές χούντες ή γραφειοκρατικές κλίκες αυτό δεν εξηγείται από καμμιά ιστορική ανάγκη, αλλά από την αδυναμία των μαζών να αναπτύξουν μια αυτόνομη δράση.

IX — Οι επαναστάτες δεν προβάλλουν τον εαυτό τους για «ηγέτη» και «κηδεμόνα» πιο αξιόπιστο απ' αυτούς που έχουν σήμερα οι μάζες. Διακρίνονται από όλες τις άλλες ομάδες, τάσεις, κόμματα, από την ακλόνητη πίστη τους στη δύναμη και τη δημιουργική ικανότητα των μαζών. Το καθήκον που θέτουν στον εαυτό τους είναι να βοηθήσουν τις μάζες να πάρουν συνείδηση και να εκπληρώσουν τα ιστορικά τους καθήκοντα. Συμμετέχουν δραστήρια σ' όλους τους οικονομικούς και πολιτικούς ταξικούς αγώνες, των μαζών. Θέτουν πάντα σ' αυτούς τους αγώνες τα γενικότερα συμφέροντα της τάξης και τους μεγάλους σκοπούς του κινήματος και προσπαθούν να τους βαθύνουν, να τους ευρύνουν, να αναπτύξουν την πρωτοβουλία των μαζών, τη δραστηριότητα τους, την αυτενέργεια τους, το κριτικό τους πνεύμα. Τις βοηθούν να αποδεσμευτούν από την κηδεμονία της γραφειοκρατίας, από τις δημοκρατικές και πασιφιστικές αυταπάτες, από τις θρησκευτικές προλήψεις, τις δουλικές συνήθειες και προπαντός από τον εθνικισμό. Εκείνο που πρέπει διαρκώς, επίμονα, δίχως διακοπή, να επαναλαμβάνεται και να υπογραμμίζεται είναι ότι οι εργαζόμενες μάζες μόνες τους θα χειραφετηθούν, ότι μόνον στον εαυτό τους πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη, ότι πρέπει αυτές οι ίδιες να διευθύνουν τους αγώνες τους, μέσω οργάνων που εκλέγονται ελεύθερα από όλους τους εργαζόμενους στους τόπους εργασίας, που ελέγχονται, που λογοδοτούν και που ανακαλούνται οποτεδήποτε. Η παράδοση των Επιτροπών Δράσης, των Επιτροπών αγώνα, των Απεργιακών Επιτροπών, πρέπει να ξαναζωντανέψει.

Όλες οι οποιεσδήποτε σχέσεις των επαναστατών με τις μάζες στηρίζονται στην αρχή ότι η πρώτη και τελευταία πηγή του σοσιαλισμού είναι οι ίδιες οι μάζες.


από την εφημερίδα του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ , Νέο Ξεκίνημα το 1965.