Έχει μέλλον ο ΣΥΡΙΖΑ:

Με αφορμή την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ το ερώτημα αυτό έρχεται ξανά στην επικαιρότητα.

Η διαμάχη που παρακολουθήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, ιδιαίτερα μεταξύ των ευρωεκλογών και των βουλευτικών εκλογών, καθώς και η τεχνητή συγκόλληση παραμονές εκλογών έδειξε καθαρά πως αυτό το σχήμα δεν μπορεί να προχωρήσει όπως είναι σήμερα.

Το παραδέχονται άλλωστε όλοι οι συμμετέχοντες, εκτός ίσως από την Ανανεωτική Πτέρυγα που μάλλον επιθυμεί και τη διάλυση του σχήματος.

Το ζήτημα είναι πως κανείς δεν έχει ξεκάθαρες προθέσεις.

Οι συνιστώσες επιδιώκουν μια ψευδοενοποίηση με δημοκρατία στη βάση, αλλά γραφειοκρατία, παραγοντισμό και διαπραγματεύσεις στην κορυφή.

Το Αριστερό Ρεύμα βαθιά διχασμένο σε Τσιπρικούς και Αλαβανικούς δεν ξέρει τι ζητάει κατεβάζοντας προτάσεις που κανείς δεν κατανοεί, σε μια αποθέωση νεοκνίτικης συλλογιστικής.

Ο Αλέξης Τσίπρας ζητά ενοποίηση από τη βάση ως την κορυφή, γνωρίζοντας καλά πως κανένας δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο.

Και όλοι περιμένουν την παρέμβαση Αλαβάνου, ελπίζοντας πως επιτέλους θα μιλήσει αφήνοντας κατά μέρους τους χρησμούς.

Κατά πόσο μπορεί να εξακολουθήσει να υπάρχει το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, μια εκλογική συγκόλληση ομάδων και συνιστωσών με τεράστιες διαφορές ιδεολογικές και ιστορικές;

Μπορεί να συνυπάρξουν στην ίδια στέγη σταλινομαοικοί και ρεφορμιστές σοσιαλδημοκράτες, τροτσκιστές σοσιαλπατριώτες και ανανεωτές κομμουνιστές ;

Πολύ δύσκολο πραγματικά.

Δυστυχώς αυτός ο χώρος κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύει πως έχει λίγη σχέση με την επαναστατική αριστερά και πολύ περισσότερη με γραφειοκρατικό νεοσταλινικό μόρφωμα.