Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Απαραίτητη η αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης.

Λεφτά υπάρχουν, έλεγε ο νέος πρωθυπουργός στις επίμονες ερωτήσεις δημοσιογράφων για το πως θα χρηματοδοτηθούν οι προεκλογικές του εξαγγελίες.

Οι μετεκλογικές εξελίξεις και τα μέτρα που ανακοινώθηκαν χθες από τη νέα κυβέρνηση αποδεικνύουν πως μάλλον τελικά λεφτά δεν υπάρχουν.

Αυτός είναι ο λόγος που έντρομος ο Κ.Καραμανλής παρέδωσε την εξουσία. Γνώριζε προφανώς την άθλια κατάσταση στα δημόσια οικονομικά και τράπηκε σε φυγή πριν να αντιμετωπίσει τους κοινοτικούς επιτρόπους.Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου μας περιέγραψε την επόμενη πράξη του δράματος, ρίχνοντας την καυτή πατάτα στο Γιώργο Παπανδρέου και προσγειώνοντας τη συντηρητική παράταξη σε ποσοστά που είχε να δει από τη δεκαετία του 1930.

Η νέα κυβέρνηση με νωπή τη λαϊκή εντολή θα εφαρμόσει τώρα όλα τα μέτρα για τα οποία ο λαός καταψήφισε την προηγούμενη.

Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τα νέα αυτά μέτρα.

Πάγωμα των μισθών και συντάξεων πάνω από 2000 ευρώ μεικτά( άρα καθαρά από 1400-1500 ευρώ), μηδαμινές αυξήσεις για τους χαμηλόμισθους

Πάγωμα προσλήψεων για ένα χρόνο και μετά αναλογία συνταξιοδοτούντων/νεοπροσλαμβανόμενων 5/1.

Η κριτική ότι δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις είναι γνωστή, όπως και πιο γνωστό είναι πως η ελληνική οικονομία τέθηκε ουσιαστικά υπό κοινοτική επιτήρηση.

Οι κοινοτικοί όπως πάντα προτείνουν μέτρα αυστηρά δημοσιονομικά, μέτρα αμφίβολης αποτελεσματικότητας.

Τι θα γίνει αν τα έσοδα μέσω ΦΠΑ καταρρεύσουν λόγω μείωσης της κατανάλωσης;

Τι θα γίνει αν τα έξοδα εκτροχιασθούν και πάλι;

Κανείς δεν απαντά σε αυτά.

Με τα ασφαλιστικά ταμεία τι θα συμβεί;

Οι απόψεις που ακούγονται από την καθεστωτική αριστερά δεν λένε όλη την αλήθεια.

Με ποιό τρόπο θα καταφέρουν να εισπράξουν ασφαλιστικές εισφορές από ανθρώπους που δεν έχουν καμία διάθεση να τις πληρώσουν;

Πως θα ελεγχθεί η φοροδιαφυγή, όταν οι φοροδιαφεύγοντες έχουν πάντα τον τρόπο να ξεφεύγουν λόγω των γνωριμιών και του λαδώματος στους γραφειοκράτες της εφορίας;

Και ακόμη χειρότερα πως θα επιβιώσει ένα ασφαλιστικό σύστημα όταν οι νέοι δεν εργάζονται και η αναλογία συνταξιούχων/εργαζομένων είναι 1/2;

Αυτό που κανείς δε μας λέει είναι πως το κεντρικό πρόβλημα είναι το παραγωγικό μοντέλο που ακολουθεί η ελληνική οικονομία.

Δεν παράγουμε τίποτα, όλη η οικονομία είναι παροχή υπηρεσιών. Το μοντέλο θα είχε καταρρεύσει αν δεν υπήρχε η παραοικονομία και η εκτεταμένη διαφθορά.

Επί χρόνια καταναλώνουμε σαν κοινωνία περισσότερα από όσα παράγουμε.Εδώ είναι το κλειδί.

Το επίπεδο ζωής που έχουμε οφείλεται καθαρά σε δανεισμό, τόσο κρατικό, όσο και ατομικό.

Το μοντέλο αυτό έφτασε πια στα όρια του. Οι τράπεζες αρνούνται να δανείσουν πια, το κράτος κανείς δεν ξέρει αν θα μπορεί να εξυπηρετήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις ή αν θα μπορεί να δανειστεί αύριο.

Όλα όσα προτείνονται σα λύσεις είναι απλά αδιέξοδα.

Ου τε η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχεία θα μας σώσει, ούτε θα σωθούμε άμα κρατικοποιήσουμε τα πάντα και γίνουμε χώρα του υπαρκτού.

Η λύση βρίσκεται στην αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης.

Κοινώς να μάθουμε να ζούμε με όσα παράγουμε.

Αυτό πιθανότατα σημαίνει να αποδεχτούμε μια ζωή σε ένα βιωτικό επίπεδο χαμηλότερο από το σημερινό.

ΟΛΟΙ και από ΛΙΓΟΤΕΡΟ, αυτή είναι σε απλά ελληνικά η λύση.

Γιατί με το μοντέλο που ακολουθείται σήμερα σε λίγα χρόνια, οι λίγοι θα έχουν συγκεντρώσει πάρα πολλά και η πλειοψηφία θα ζει στην ανέχεια.

Σήμερα ζούμε από τις αποταμιεύσεις και την περιουσία των μεγαλύτερων. Αύριο όμως;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου