Τι συνέβη τελικά το Δεκέμβρη;

Ένα χρόνο μετά τα γεγονότα του περσινού Δεκέμβρη το ερώτημα παραμένει.


Τόσο το επίσημο κράτος( κυβέρνηση-αξιωματική αντιπολίτευση), όσο και η ακροδεξιά παραφυάδα του (ΛΑΟΣ) προσπαθούν να μας πείσουν για το αδικαιολόγητο της εξέγερσης.



Τι συνέβη όμως πραγματικά.





Με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία ένος νέου παιδιού από έναν αστυνομικό, η νεολαία βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί, όχι μόνο για το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά για όλα τα αδιέξοδα στα οποία την έχει οδηγήσει η εξουσία.



Χιλιάδες παιδιά χάνουν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους προσπαθώντας να σπουδάσουν, ξοδεύουν χρόνο και προσπάθεια σε απόκτηση πτυχίων-μεταπτυχιακών-διδακτορικών με αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις την ανεργία, την υποαπασχόληση, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας ή στην καλύτερη περίπτωση την ανεύρεση εργασίας σε αντικείμενα άσχετα με αυτό των σπουδών.Αλλά ακόμα και όσοι εργάζονται στον τομέα των σπουδών τους ανακαλύπτουν πως το αποτέλεσμα είναι δυσανάλογα χαμηλότερο σε σχέση με την πολύχρονη προσπάθεια που κατέβαλλαν.



Αυτή η πραγματικότητα, η ζοφερή κατάσταση 700.000 καταγεγραμμένων ανέργων, η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής μετουσιώθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη σε μια κραυγή αγωνίας σε όλη τη χώρα, από την Κρήτη έως τον Εβρο.





Στα πλαίσια αυτής της εξέγερσης παρουσιάστηκαν επεισόδια τυφλής βίας και καταστροφών, επεισόδια τα οποία εκμεταλλεύτηκαν οι κυρίαρχες δυνάμεις για να κατασυκοφαντήσουν την εξέγερση της νεολαίας.





Εμείς χωρίς να υποστηρίζουμε τις ακρότητες που έγιναν πιστεύουμε πως για τους εξουσιάζοντες λειτούργησαν σαν βαλβίδα εκτόνωσης των γεγονότων.





Η εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη δεν έθεσε δυστυχώς το ζήτημα της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της υπάρχουσας τάσης πραγμάτων.





Και εκεί είναι και το πρόβλημα τόσο των αντιεξουσιαστών, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή έμειναν απλά στο ζήτημα της υπεράσπισης του Δεκέμβρη και δεν μπόρεσαν να δώσουν προοπτική.





Κάπως έτσι ο περσινός Δεκέμβρης φάνηκε στην πλειοψηφία της κοινωνίας και των εργαζομένων σαν ένα κύμα τυφλής βίας και οργής.





Μια ελπιδοφόρα εξέγερση, που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδει στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, έμεινε στη μέση αφού δεν κατόρθωσε να θέσει ζήτημα ανατροπής.